خلوتگاه من

بنام اهورا که هرچه دارم از اوست 

زندگی ما تغیر نخواهد کرد مگر خود ما تغیر کنیم  و باور کنیم خودمون مسول زندگی خودمون هستیم .

جیب پر پول و سر خالی بد بختیه نه خوش بختی .

گاهی به خود میگم انسان به چیه خود مغرور میشه در صورتی که هیچی نیست .

باور کنید تو اووج خود هیچی نیستید و تا این رو باور نکنید به ذات حق نمیرسید .

داریوش عزیز قشنگتر از همیشه تو گوشم فریاد میزنه :

رو می‌کنم به آینه رو به خودم داد می‌زنم

ببین چقدر حقیـــر شده اوج بلند بودنم

رو می‌کنم به آینه من جای آینه می‌شکنم

رو به خودم داد می‌زنم این آینه‌ست یا که منم

من و ما کم شده‌ایم خسته از هم شده‌ایم

بنده خاک، خاک ناپاک خالی از معنای آدم شده‌ایم

رو می‌کنم به آینه رو به خودم داد می‌زنم

ببین چقدر حقیـــر شده اوج بلند بودنم

دنیا همون بوده و هست حقارت ما و منه

وگرنه پیش کائنات زمین مثل یه ارزنه

زمین بزرگ و باز نیست دنیای رمز و راز نیست

به هر طرف رو می‌کنم راه رهایی باز نیست

من و ما کم شده‌ایم خسته از هم شده‌ایم

بنده خاک، خاک ناپاک خالی از معنای آدم شده‌ایم

دنیا کوچیکتر از اونه که ما تصور می‌کنیم

فقط با یک عکس بزرگ چشمهامون رو پر می‌کنیم

به روز ما چی اومده من و تو خیلی کم شدیم

پاییز چقدر سنگینی داشت که مثل ساقه خم شدیم

من و ما کم شده‌ایم خسته از هم شده‌ایم

بنده خاک، خاک ناپاک خالی از معنای آدم شده‌ایم